(1944-2004)
Woonde en werkte in de Brabantse Peel. Doorliep de Kunstacademie in Ben Bosch, daarna «Ateliers 63» in Haarlem. Na enkele maanden in Haarlem vertrok hij weer naar Brabant wegens heimwee.
Adriaans zag het hele leven min of meer als een natuurlijke uiting van kunst, de focus in zijn oeuvre ligt dan ook op het dagelijkse. In zijn geval uit zich dat door het gebruik van de materialen om hem heen, papieren veevoederzakken, stukken afvalhout e.a. waarop hij in vaak heldere, vrolijke kleuren de gebeurtenissen om hem heen schilderde. Later maakt hij, op verzoek van enkele kunstvrienden, vaker gebruik van linnen. Belangrijke onderwerpen zijn het Brabantse land, zijn Belgische trekpaarden, duiven en zijn gezinsleden. Zijn werk is in de kern figuratief, maar de abstractie wordt niet geschuwd. Hij werkte overdag als boer, timmerman en smid, en ’s avonds en ’s nachts als schilder. Hij schilderde altijd direct en maakte nooit schetsen voorafgaand.
Naast de schilderingen, maakte Adriaans ook sculpturen, films en gedichten. In 2002 maakt Pieter Verhoeff een documentaire over Adriaans’ leven en werk en in 2008 eerde het Noordbrabants Museum Adriaans met een overzichtstentoonstelling. De Caldic-collectie bezit het sculptuur «Ark» uit 1993 met een lengte van 415cm.
